Hoog

Om hoogte te krijgen van Shanghai gaan we vandaag vroeg op pad. Om acht uur staan we paraat en neemt onze charmante gids ons mee maar de Yuyuan-tuinen in de oude stad. Als je iets niet verwacht in deze megalomane glitteroven dan zijn het wel de idyllische plekjes die je hier kunt vinden. Natuurlijk is hier alles compact, want ook in de tijd dat een rijk geworden koopman dit liet aanleggen voor zijn ouders, kon je hier niet meer ongelimiteerd bouwen. Poortjes in allerlei vormen, venstertjes met allerlei motieven, de onmisbare vijvers met de al even onmisbare koikarpers, maar hier ook schildpadden, ganzen en eenden, bruggetjes, oude bomen, trapjes, muren met draken erop, puntdaken, massagevoetpaden, kortom alles wat je op een Chinese prent kunt verwachten. Op deze vroege zondagochtend zijn er nog niet veel toeristen en kunnen we nog lekker ronddwalen. Het gedeelte,wat vroeger chinatown genoemd werd, is helemaal opgeknapt en aangepast aan de moderne toeristenindustrie. Daar glippen we even een starbucks binnen om een cup fatsoenlijke koffie te scoren, en merken we dat om deze tijd ook de andere toeristen al weer wakker geworden zijn. De volgende halte voor ons is dan de Bund, waar we ook tijd genoeg hebben om ons uit te leven. De Bund is een boulevard, waar in het begin van de vorige eeuw de koloniale mogendheden hun vertegenwoordiging hadden. Hele delen van de stad achter die Bund waren dan eigenlijk Brits of Frans grondgebied. Van hieruit werd China eigenlijk ingelijfd door het westen. Dat leverde hier ook veel problemen op toen de Chinezen hun vrijheidsstrijd begonnen. Ergens hier is ook de communistische partij opgericht, tijdens de boxeropstand (zoek dat maar eens op) zijn hier moordpartijen geweest, later hebben de Japanners hier vreselijk huisgehouden.
Hier hebben zich altijd de grote dure hotels gevestigd, maar sinds de economische boom zijn die verhuisd naar de exorbitante hoge spiegelpaleizen achter de Bund. Het is nu het domein van statige kantoren van banken en overheidsinstellingen. Na onze wandeling langs het water tot het Russische consulaat lopen we door de schaduw beneden weer terug, waar Lisa alweer klaarstaat om ons naar ons busje te loodsen dat ons naar de volgende attractie brengt, een boottocht over de Huangpu, zo heet de brede stroom hier. 
De boot vertrekt vanaf de terminal die vroeger gebruikt werd om bezoekers van de stad naar de wereldtentoonstelling te brengen, smaakvol vormgegeven en heel netjes, maar zonder een goede airconditioning in de wachtruimte, en die mis je hier heel snel. Op de boot komt alles goed, heel ontspannen varen we langs de beide oevers van de oude en de nieuwe stad, en het is haast niet te geloven dat van die enorme skyline aan de rechteroever twintig jaar geleden nog niets te bekennen was. De rivier maakt er een grote bocht omheen en we kunnen dus alles mooi vanaf vele kanten bekijken en zo worden we langzaam klaargemaakt voor het volgende bezoek wat ons tussen die enorme torens brengt. Onder een van de paviljoens aan het water is een restaurant waar we de lunch gebruiken. Zoals meestal kom je aan een grote ronde tafel met een ronde draaiende glasplaat in het midden, waarop allerlei gerechten voor ons worden klaargezet en een pot thee, het eerste drankje hoort bij het arrangement, meerdere drankjes kun je bijkopen. Deze lunch is weer wat wij een overdadige Chinese maaltijd zouden noemen en geheel voldaan verlaten wij dit oord om ons naar het hoogtepunt van de dag te begeven, en dat mag je letterlijk nemen. De Jinmao toren is 420 meter hoog en ergens rond de vierhonderd meter is er op de 88e verdieping een observatieplatform. Bij de bouw was het China's hoogste gebouw en het op twee na hoogste van de wereld. Als wij er zijn, zijn ze ernaast een nog veel hogere toren aan het bouwen, en met verbazing zien wij hoe daar op pakweg vijfhonderd meter bouwvakkers in de weer zijn om dat bouwwerk gestalte te geven. Ook het gebouw wat er aan de andere kant naast staat (de flesopener) is alweer hoger dan die waar wij nu in staan. Natuurlijk genieten we van het uitzicht, wat overigens beperkt wordt door luchtvervuiling en andere weersomstandigheden, maar ook binnenin kun je vanaf hier naar beneden kijken naar de lobby van het Hyatt hotel, vijftig verdiepingen lager! De hele bovenste helft van dit gebouw wordt ingenomen door dit hotel, wat als het hoogste hotel ter wereld geldt.
Na dit absolute hoogtepunt van Shanghai laten we ons weer naar ons bescheiden verblijf op negen hoog brengen, en genieten van een korte siësta.
Tegen het eind van de middag ondernemen we nog en jacht naar levensmiddelen, die begint bij de Starbucks langs het hotel, en ons na een aantal straten en winkels verder terugbrengt naar de McDonalds tegenover, en daarna verkennen we het enorme winkelcentrum langs het stadion en het station, waar zelfs en Vans-winkel gevonden wordt. Op de terugweg kopen we achter het hotel nog een voorraadje bier en water zodat we ook deze dag weer gezegend kunnen afsluiten.
Morgen verlaten we Shanghai en ruilen we de flats in voor een geheel andere omgeving.

Groeten uit het altijd weer o zo hoogdravende Shanghai.