Zijde

Op veel plaatsen in China wordt je als toerist herinnerd aan de zijderoute, of je nou in noord, zuid, oost of west bent. Dat komt omdat er natuurlijk niet een zijderoute was, omdat die zijde ook niet alleen maar op een plaats gemaakt werd. Hier helemaal in het oosten gaat het niet over de route maar over het product, maar voordat we daaraan toe zijn moeten we natuurlijk eerst naar de tuinen. Suzhou was meer dan tweeduizend jaar geleden al een uitwijkplaats voor vermogende mensen die in dit toen voor Chinese begrippen ideale klimaat een buitenplaats zochten. Dat is eigenlijk heel lang zo gebleven, tot ook hier in de loop van de vorige eeuw de moderne tijd zijn intrede deed. Gelukkig hebben we kunnen merken dat Chairman Moa's bewind lang niet alle oude cultuuruitingen teniet heeft kunnen doen, en hier bezoeken we een tuin die Unesco de moeite waard vond om als werelderfgoed aan te merken. De tuin van de nederige administrator mogen we als typisch Chinees beschouwen, en dan niet alleen om zijn uiterlijke kenmerken. De nederige administrator die deze tuin heeft laten aanleggen was helemaal niet zo nederig. Hij was een hele belangrijke, maar op een dag wilde de keizer hem kwijt en leerde een kort onderzoek dat de man corrupt was en moest hij weg, waarop de administrator zich hier terugtrok. Het wordt nog typischer als we horen dat vervolgens de tuin die nu weer een geheel is eigenlijk uit drie delen bestond omdat de toenmalige eigenaar zo verslaafd was aan gokken dat hij uiteindelijk zijn tuin inzette tegen drie medespelers en die aan hen verloor.
Het zou allemaal nog niet zo bijzonder zijn als het om een tuintje ging zoals wij die kennen, maar deze is niet alleen heeel oud maar ook ongeveer een vierkante kilometer groot, midden in de oude stad. Zo'n tuin in China bevat altijd water en een berg, da's niet zo moeilijk als je opstapelt wat je uit de grond haalt om een vijver te maken, maar hier ligt dat wat anders. Het is een landschapstuin volgens Chinese normen, vol met vijvers, muurtjes theehuisjes, pagodetjes, ontvangstkamertjes, poortjes, doorkijkjes, omlooppaadjes en overal,symbolen voor vanalles en nog wat. Een centrale lotusvijver met wat ze hier noemen een geleend uitzicht op een mooie pagode een paar kilometer verderop (alsof die bij de tuin hoort) is hier het thema. 
Als we hierna de straat oversteken staan we meteen voor de aanlegplaats voor een rondvaart door de grachten in de oude stad. Het is niet direct zoals in Amsterdam, Marco Polo herkende meer van zijn herkomststad Venetië. Inderdaad was het vroeger zo dat de woningen hier een deur hadden aan het water en een deur aan de weg. Veel handel en transport ging direct via het water, zoals dat in Venetië ook gebeurde, en ok de vorm van de vele bruggetjes zal onze Italiaanse ontdekkingsreiziger geïnspireerd hebben. 
Heel charmant vonden wij het om te merken dat het in die watertjes heel stil is, zodat de dame die onze boot vooruitwrikte spontaan een aantal liedjes voor ons ging zingen in haar plaatselijke dialect.
Dan weer eventjes het busje in, om aan te landen bij een zijdefabriek, nou ja, zo een waar vijftig touringcarbussen geparkeerd staan, niet voor de medewerkers....
Claire komt hier vandaan en weet derhalve alles over de zijdeteelt waarom deze plaats beroemd is. Volgens haar komen bijna alle zijdeproducten hier vandaan.
Ze legt uit hoe zijdewormen groeien (heel snel dus), zich verpoppen, hoe die poppen vervolgens gesorteerd en in heet water ontdaan worden van hun gelatine en hoe dan de draden van de cocon afgewikkeld worden en gesponnen. Ze vertelt hoe oorspronkelijk de keizerin ontdekte dat je zijde kon maken doordat er een cocon in haar thee viel en dan wandelen we door verschillende ruimtes en zien daar de moerbeiplant, het enige voedsel dat zijderupsen lusten, en de rupsen zelf, het blijken enige knuffelbeestjes te zijn met een perzikzachte huid, tussen de zes en acht centimeter lang, met een hoog aaibaarheidsgehalte. Er zijn allerlei manieren om die poppen van die beestjes te kweken en vervolgens zien we de dames aan het werk bij de machines die die draadjes razendsnel afwikkelen.
Met het weven zijn we meer vertrouwd maar een ontdekking is het hoe van de tweelingpoppen, die je niet kunt afwikkelen, maar wel semi eindeloos kunt uitrekken, dekbedden worden gemaakt! Zowel de vulling als de omhulling worden hier van zijde gemaakt. De winkel die volgt is groot en pas op het eind volgen de producten die het minste kosten, en eventjes ben je weer vergeten dat je in China bent tot je weer buiten staat in de warme Chinese lucht. Heel commercieel hebben ze naast deze werk- annex verkoopplaats ook een restaurant ingericht, helemaal ingericht op toeristen en lang niet zo duur als de zijde. We lunchen weer op de Chinese manier, maar nu met specialiteiten uit de streek en vooral de op speciale wijze gefrituurde vis was niet te versmaden.
Vroeg in de middag zijn we weer terug in ons hotel, wat overigens een prima beoordeling van ons krijgt, behalve het zwembad hebben we ook een snelle WIFI op de kamer en dat is heel wat comfortabeler dan de lange wachttijden in lobby's die we de afgelopen dagen moesten verduren.
Ergens in de middag doen we nog even wat boodschappen in een "super" in de buurt (een paar rugzakken vol sixpacks, water, chips, noodles en sapjes) en als de jeugd gaat zwemmen gaan Louise en ik nog even aan de wandel om nog wat van deze stad te zien. Ondertussen valt de avond en met een aanwakkerend windje valt de temperatuur hier wel te dragen, en dan blijkt deze oude binnenstad hier en daar best wat van zijn oude charmes behouden te hebben. Het is in elk opzicht allemaal veel relaxter, kleinschaliger, rustiger en eenvoudiger dan wat we van de meeste steden gewend zijn. Het ruikt allemaal wat minder erg, er is minder rotzooi en als we weer terg zijn bij onze eigen bamboo groove (zo heet ons verblijf hier) zijn de dames van het combo al weer bezig nieuwe klanten te strikken om een drankje te bestellen.
Voor ons bestaat die verleiding na gisteren niet meer, vandaag stellen we ons weer eens tevreden met een bak noodles die we wegspoelen met wat pilsjes.
Morgen gaan we op weg naar onze laatste bestemming voordat we de terugreis naar ons kikkerlandje weer aanvaarden.

Groeten uit het altijd weer o zo zijdezachte Suzhou.